Misschien -of wellicht- is de debuutplaat uit 2016 van dit bijzondere Canadese gezelschap een beetje onder de radar gepasseerd. Ze heette “Parade Day” en ze liet ons kennismaken met een band die folkgitaar en vibrafoon samengaan met banjo, trompet en piano, klarinet en sax. Zoiets was tot dan toe niet vertoond, maar veel rimpelingen veroorzaakte de plaat bij mijn weten niet, al was het kennelijk voldoende voor duizendpoot Michael Emenau -meer dan 50 CD’s tonen wat hij allemaal in zijn mars heeft- en songwriter-par-excellence Rob Lutes om met het prohect door te gaan.

Vandaag is er dus de tweede plaat, waarop Emenau zijn vertrouwde vibrafoonklanken heerlijk laat samenvloeien met het fingerpickende gitaarspel van Lutes en daar op tijd en stond zijn pianica aan toevoegt. De naam van dat instrument verwijst niet toevallig naar “piano” en “Harmonica” en de klank ervan is heel bijzonder en herkenbaar en leent zich uitstekend tot het verjazzen van folky melodieën.

Dat blijkt ten overvloede uit het bakkersdozijn originals van deze plaat, aangevuld met één cover -van Steve Goodman’s “Looking for Trouble”-: al zit je duidelijk in een jazzy segment, en al neigt de zang van Lutes bij momenten naar nachtelijke rode pluche en cabaret, het blijft allemaal heel netjes aan de juiste kant van camp, schmaltz en kitsch. Bij Rob Lutes weten we al langer wat we mogen verwachten: geweldige teksten, heerlijk gitaarspel en een zangstem die je onmiddellijk vastpakt. Vul dat aan met de subtiele, klaterende arrangementen en de eigen composities van Emenau en je krijgt de perfecte vrijdagavondplaat: half roots en half jazz.

Zo’n inspanning zagen we jaren geleden al eens geleverd worden door Ry Cooder, die zich op zijn “Jazz”-plaat in het werk van zowel Jelly Roll Morton als Bix Beiderbecke verdiepte. Hier klinkt het bij momenten redelijk verwant aan die plaat, vind ik. Je moet maar eens naar de instrumental “Bap Mountain Rag” luisteren om te weten wat ik bedoel. Hoogtepunten zijn er meer dan voldoende op deze plaat, en al steken voor mij “Don’t Wanna Wait” en vooral “Renous Highway”er bovenuit, ook opener “Everything I Wanted”, titeltrack “The Ocean Wide” en “Caught in a Flood” zijn geweldige songs. Daarmee heb ik niks gezegd over de andere songs op de plaat, die als geweldig voordeel heeft dat er “voor elk wat wils” in zit: zowel de liefhebber van de rootsy singer-songwriter als de jazz- en swingfanaat komt aan zijn trekken.

Het is echt niet moeilijk voor mij om deze plaat aan velen aan te bevelen: ik deed de voorbije dagen thuis meermaals de test, als er iemand langskwam. Ik zette dan, zonder iets méér te zeggen, deze CD op en keer op keer kreeg ik voor we drie songs ver waren al de vraag naar het wie en waar van deze plaat. Ze komt dus mooi binnen, ook bij mensen die geen voorkennis hebben. Da’s bijzonder mooi voor u, lezer: u heeft vanaf nu die voorkennis wel en uw weet dus wat u te doen staat: op naar uw platenboer!

(Dani Heyvaert)